Βέβαια, από την άλλη αναφερόμαστε στα 100 μίλια του Western States Endurance Run! Του πιο εμβληματικού αγώνα 100 μιλίων που υπάρχει στον πλανήτη μας, για να μην αναφέρω και του πρώτου που διοργανώθηκε ιστορικά! Για την ακρίβεια, ίσως αυτός είναι ο λόγος που η φήμη του έχει εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά του κόσμου! Είναι ο παλιότερος αγώνας ultra-trail και αυτός από τον οποίο ξεκίνησαν όλα!

Πίσω στο 1955 ο Wendell T. Robie θέλησε να αποδείξει ότι τα άλογα μπορούσαν να διασχίσουν μια απόσταση 100 μιλίων σε λιγότερο από 24 ώρες. Έκτοτε, ξεκίνησε μια ετήσια διοργάνωση στην οποία αυτός και άλλοι καβαλάρηδες προσπαθούσαν να διασχίσουν τα 100 μίλια του Western States σε λιγότερο από μία μέρα. Μέχρι εδώ η ιστορία θυμίζει την εποχή που στη Δύση κυκλοφορούσαν οι καουμπόηδες, καβάλα στα άλογά τους, φορώντας τα ασημένια σπιρούνια τους, ζωσμένοι με τα καυτά εξάσφαιρά τους και καλύπτοντας το μισό τους πρόσωπο με τα καπέλα τους.

Πράγματι, όλο αυτό ακούγεται σαν το ιδανικό σενάριο για μια ταινία γουέστερν! Ο John Wayne, ο Clint Eastwood κι ο Lee Van Cleef  να καλπάζουν προς το ηλιοβασίλεμα αφήνοντας πίσω τους το Dusty Corners (σταθμός ελέγχου και τροφοδοσίας του WSER)! Ωραία όλα αυτά αλλά πότε καθιερώθηκε ο αγώνας ως αγώνας ορεινού τρεξίματος; Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω την παραμικρή ιδέα! Ξέρω, ωστόσο, κάποιον που γνωρίζει αρκετά περισσότερα από εμένα! Για να πω την αλήθεια, είναι αυτός που με έπεισε να ανταλλάξω 10.000 χιλιόμετρα για 100 μίλια!

Χαιρόμαστε πάρα πολύ που έχουμε στην παρέα του Advendure τον κ. Graig Thornley, τεχνικό διευθυντή του Western States Endurance Run, σε μία αποκλειστική συνέντευξη όχι μόνο για το Advendure αλλά και για όλους τους δρομείς ανά την υφήλιο! 

[Advendure]: Πείτε μου, λοιπόν, κ. Thornley πότε καθιερώθηκε ο WSER ως δρομικός αγώνας μεγάλων αποστάσεων με τη μορφή που τον γνωρίζουμε σήμερα; Θα μπορούσατε να κάνετε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στο παρελθόν; Υπήρξαν στιγμές που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πορεία αυτού του ξεχωριστού αγώνα μέχρι σήμερα; 

[Graig Thornley]: Όπως ανέφερες, όλα ξεκίνησαν το 1955 όταν ο Wendell Robie, ένας πολυμαθής και έξυπνος άθρωπος που του άρεσε η ιππασία, αποφάσισε να πάει από το Tahoe City στο Auburn, όπου και κατοικούσε, παρέα με μια χούφτα άλλους ιππείς, κάτι που τελικά κατάφεραν. Μέσα από τις ενέργειες και το όραμα του, ο Wendell δημιούργησε στη συνέχεια το Ίδρυμα του Western States Trail και την ετήσια ιπποδρομία του Tevis Cup.

Αργότερα, το 1972, μια ομάδα 20 πεζοναυτών του Στρατού των Η.Π.Α. προσπάθησε να διασχίσει, πεζοπορώντας ασταμάτητα, το μονοπάτι, ξεκινώντας μια μέρα νωρίτερα από την ιπποδρομία του Tevis Cup. Οδηγός τους ήταν ένας ντόπιος ιππέας, ο Jim Larimer (ο οποίος τερμάτισε το WSER επτά χρόνια αργότερα). Δεν υπάρχουν αρκετές λεπτομέρειες σχετικά με εκείνη την πεζοπορία ενώ αρκετές είναι οι φήμες που θέλουν ορισμένους πεζοναύτες να έχουν κόψει δρόμο καθώς και οι αναφορές του Larimer πως αρκετοί είχαν ξεκουραστεί πάνω στο άλογό του κατά μήκος όλης της διαδρομής. Παρ’ όλα αυτά, επτά από τους 20 ολοκλήρωσαν όλη την πορεία προς το Auburn, σε χρονικό διάστημα από 44 ώρες και 54 λεπτά μέχρι 46 ώρες και 49 λεπτά.

Το 1974, ένας ξυλογλύπτης, ο Gordy Ainsleigh, βετεράνος πια του Tevis Cup, έπειτα από ένα χρόνο περισυλλογής, αποφάσισε να συμμετάσχει στο Tevis Cup χωρίς το άλογό του. Ξεκινώντας την ίδια ώρα με τους υπόλοιπους καβαλάρηδες, ο Gordy  έφτασε στο Auburn σε 23 ώρες και 42 λεπτά, λίγο νωρίτερα, δηλαδή, από το χρονικό περιθώριο των 24 ωρών.

Το 1975, ένας άλλος δρομέας το επιχείρησε, αλλά εγκατέλειψε κοντά στο Auburn. Το 1976, ένας φίλος του Gordy, ο Ken Shirk (γνωστός και ως Kawman) έγινε ο 2ος δρομέας που ολοκλήρωσε επιτυχώς τη διαδρομή. Το 1977, 14 άνδρες από τέσσερις διαφορετικές πολιτείες συμμετείχαν στην 1^η επίσημη διοργάνωση του WSER, η οποία διεξήχθη ταυτόχρονα με το Tevis Cup Ride.

Το 1978 ήταν η πρώτη χρονιά που το WSER διεξήχθη σε διαφορετική ημερομηνία από το Tevis Cup Ride. Παρότι εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της αρχικής διοργάνωσης, ιδρύεται νέο, αποκλειστικό συμβούλιο για τον WSER και δημιουργείται η προκύρηξη του αγώνα.

Τις επόμενες χρονιές ο αγώνας “μεγαλώνει” και έτσι, το 1981, γίνεται η πρώτη κλήρωση για την επιλογή των συμμετεχόντων. To 1984, η περιοχή Granite Chief, από την οποία διερχόταν η διαδρομή, χαρακτηρίστηκε Εθνικός Δρυμός με αποτέλεσμα τον κίνδυνο οριστικής παύσης του WSER καθώς η νομοθεσία απαγόρευε τη διεξαγωγή οργανωμένων εκδηλώσεων σε περιοχές που αποτελούν Εθνικούς Δρυμούς των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά από τέσσερα χρόνια δικαστικών αγώνων, επετράπη στον WSER και στο Tevis Cup Ride να διέρχονται μέσα από την περιοχή του Εθνικού Δρυμού με την προϋπόθεση ότι ο αριθμός των δρομέων θα παραμένει πάντα ο ίδιος με αυτόν που ήταν πριν το χαρακτηρισμό της περιοχής ως Εθνικού Δρυμού. Ο αριθμός αυτός, το 1984, ήταν 369 δρομείς και συνεπώς αυτός είναι ο λόγος που επιτρέπουμε μόνο τόσους μέχρι σήμερα.

[Advendure]: Θα μπορούσατε να μας παρουσιάσετε την ομάδα που κρύβεται πίσω από τη διοργάνωση του Western States Endurance Race; Γνωρίζω πως είναι πολυάριθμη γι’ αυτό θα ήθελα να ονομάσετε μόνο αυτούς που πραγματικά κινούν τα νήματα. Είναι οι ίδιοι τους δρομείς;

[Graig Thornley]: Το 15μελές συμβούλιο του μη κερδοσκοπικού Ιδρύματος Western States Endurance Run δεν είναι ένα συνηθισμένο διοικητικό συμβούλιο αλλά μια δραστήρια ομάδα που αναλαμβάνει κάθε λεπτομέρεια για τη διεξαγωγή του αγώνα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν τρέξει τον WSER πολλές φορές, όπως ένας εκ των αντιπροέδρων μας, ο Tim Twietmeyer, ο οποίος έχει ολοκληρώσει τον WSER 25 φορές!

Άλλος είναι ο γραμματέας μας Charles Savage με 20 επιτυχείς τερματισμούς, ο προηγούμενος πρόεδρος του συμβουλίου, John Trent, με 10, και ο Karl Hoagland ο οποίος θα επιχειρήσει τον 10^ο τερματισμό του φέτος. Παρότι είμαι ο μοναδικός υπάλληλος (πλήρους απασχόλησης), συνεργάζομαι με άλλους τέσσερις τεχνικούς διευθυντές, οι οποίοι έναντι μιας μικρής χρηματικής αμοιβής φέρνουν εις πέρας το μεγαλύτερο όγκο της προετοιμασίας για τη διεξαγωγή του αγώνα, κάτι που φυσικά δεν αποτελεί το κύριο επάγγελμά τους.

Πρέπει, επίσης, να αναφερθεί το πλήθος εθελοντών που υπάρχουν και εργάζονται πυρετωδώς πριν, κατά τη διάρκεια μα και μετά το πέρας του αγώνα για να είναι όλα στην εντέλεια!  Μεταξύ αυτών είναι 21 υπεύθυνοι των σταθμών τροφοδοσίας, ιατρικό προσωπικό, ομάδες ραδιοερασιτεχνών, η “σκούπα”, άτομα που συντονίζουν άλλους εθελοντές και άλλοι πολλοί. Σχεδόν όλοι από τους προαναφερθέντες είναι δρομείς. Για να σας δώσω μια εικόνα του πλήθους όλων αυτών αξίζει να πω ότι φέτος παραγγείλαμε 1700 μπλουζάκια εθελοντών! Ακόμη, οι περισσότεροι από τους σταθμούς τροφοδοσίας χρηματοδοτούνται από συλλόγους δρομέων, τα μέλη των οποίων είναι έμπειροι δρομείς μεγάλων αποστάσεων και προσφέρονται εθελοντικά για να πλαισιώσουν τους σταθμούς. Αυτό, λοιπόν, είναι το κύριο γνώρισμα που διαχωρίζει τον WSER από άλλα γεγονότα με τα οποία έχω εμπλακεί, οι εθελοντές γνωρίζουν πραγματικά, από πρώτο χέρι, τις ανάγκες του αγώνα, μα και των αθλητών.

[Advendure]: Για εμάς που δε ζούμε στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αρκετά δύσκολο να κατανοήσουμε τις διαστάσεις που έχει πάρει αυτό το γεγονός στη χώρα σας, οπότε, θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε τι σήμαινε τότε η συμμετοχή στον WSER για έναν δρομέα μεγάλων αποστάσεων (πριν 20 χρόνια για παράδειγμα) και τι σημαίνει τώρα; Έχετε εντοπίσει κάποιες σημαντικές αλλαγές, όλα αυτά τα χρόνια, που να αφορούν τις προτιμήσεις του κόσμου;

[Graig Thornley]: Πολλά συνέβαλαν στην γοητεία και την αίγλη του αγώνα! Η ιστορία των Δυτικών Πολιτειών, όσον αφορά το συγκεκριμένο μονοπάτι, οι ανθρακωρύχοι που έψαχναν για χρυσό, η ομορφιά των εικόνων που αντικρίζει κανείς, ψηλές χιονισμένες οροσειρές, δύσβατα φαράγγια, λόφοι που ψήνονται κάτω από τον ήλιο μέσα στο καλοκαιρινό καταμεσήμερο, η αυθεντικότητα της διαδρομής, που δεν έχει αλλάξει καθόλου, όλα αυτά τα χρόνια, η προβολή και η δημοσιότητα που έχει κάθε χρονιά ο αγώνας και το πιο σημαντικό, ο μεγάλος αριθμός των δρομέων που έχουν ταξιδέψει από το Squaw στο Auburn! Το γεγονός, μάλιστα, ότι αυτός ο αριθμός παραμένει σταθερός ενώ η ζήτηση συνεχίζει να αυξάνεται προσθέτει ακόμη περισσότερο κύρος στο χαρακτήρα του WSER. Νομίζω, πάντως, ότι η πιο σημαντική αλλαγή ήταν η έκθεση του αγώνα σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Άλλωστε, το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης, της ζήτησης για τον αγώνα, προέρχεται από χώρες εκτός των Η.Π.Α.

[Advendure]: Ας μιλήσουμε για λίγο με αριθμούς! Όλοι αγαπούν τους αριθμούς! Πόσοι δρομείς, λοιπόν, έκαναν αίτηση τη φετινή χρονιά; Πόσοι από αυτούς ήταν αρκετά τυχεροί ώστε να κληρωθούν; Εξηγώντας μας παραπάνω το λόγο που δέχεστε μόνο τόσο λίγους δρομείς, θα θέλαμε να μάθουμε αν σκεφτήκατε ποτέ να αλλάξετε την εξίσωση για τους λαχνούς στην εκάστοτε κλήρωση με κάποια άλλη, όπως για παράδειγμα αυτή που διεξάγεται στο UTMB® (συμμετοχή δίχως κλήρωση την τρίτη χρονιά που κάνει αίτηση ο ίδιος αθλητής).

[Graig Thornley]: Φέτος έκαναν αίτηση για συμμετοχή στον αγώνα 4.909 αθλητές. Μετά την κράτηση 105 θέσεων (οι δέκα πρώτοι άνδρες / γυναίκες από τον αγώνα του 2017, κάποιες θέσεις που υποδεικνύει κάθε σταθμός τροφοδοσίας του αγώνα για έναν δρομέα, οι ελίτ αθλητές από το UTWT, οι νικητές μιας ξεχωριστής λοταρίας όπου γίνεται αγορά λαχνών τα έσοδα της οποίας πηγαίνουν σε φιλανθρωπική οργάνωση, μία θέση για όποιον επιθυμεί να αντιγράψει τη σόλο προσπάθεια του Gordy Ainsleigh το 1974,  θέσεις για τα μέλη του συμβουλίου και συμφωνίες με χορηγούς οι οποίες ως αντάλλαγμα παίρνουν μια θέση στην εκκίνηση) ακολουθεί, στη συνέχεια, η κλήρωση για όλους τους υπόλοιπους αθλητές ενώ οι τρεις τελευταίες θέσεις είναι κρατημένες και επιλέγονται από το κοινό που παρακολουθεί ζωντανά την κλήρωση.

Παρόλο που προσπαθούμε πάντα να βελτιώσουμε τη διαδικασία επιλογής αθλητών, είμαστε γενικά ικανοποιημένοι με τον αλγόριθμό 2^ (n-1) και τον κατάλογο αναμονής 50 ατόμων. Κάθε χρόνο, δηλαδή, που βρίσκεστε στην κλήρωση αλλά δεν είστε ένας από τους τυχερούς, έχετε διπλάσιο αριθμό λαχνών για το επόμενο έτος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ανταμείβονται εκείνοι που είναι επίμονοι και κάνουν αίτηση κάθε χρόνο. Ωστόσο, και όσοι μπορεί να είναι στο άθλημα για 4-5 χρόνια μόνο έχουν ίσες πιθανότητες συμμετοχής στον αγώνα. Με έναν λαχνό μόνο οι πιθανότητες είναι περίπου 2% ενώ για εκείνους που δεν έχουν επιλεγεί στις τελευταίες επτά κληρώσεις, οι πιθανότητες αυξάνονται στο 75%, ποσοστό που αντιστοιχεί στους 64 λαχνούς με το ονομά τους!

Ένα θετικό βήμα για τους αθλητές είναι η κατάρτιση μιας λίστας αναμονής 50 ατόμων, εκτός των 369 συμμετεχόντων, που ξεκίνησε να λειτουργεί από πέρυσι. Όταν ένας δρομέας αποσύρεται από τον αγώνα, προσφέρεται μια θέση στο επόμενο άτομο της λίστας αναμονής το οποίο αν δεν επιλέξει να αγωνιστεί, δεν χάνει τους λαχνούς του για την επόμενη κλήρωση. Μέχρι στιγμής, για φέτος, 11 ημέρες πριν από τον αγώνα, είχαμε 18 wait listers που πήραν την πολυπόθητη θέση στην εκκίνηση. Η διαδικασία αυτή θα συνεχιστεί μέχρι την Παρασκευή το απόγευμα πριν τον αγώνα ώστε να υπάρχουν ακριβώς 369 αθλητές το πρωί του Σαββάτου! Όλο αυτό προσθέτει ακόμη περισσότερο ενθουσιασμό στην ατμόσφαιρα που επικρατεί καθώς πλησιάζει ο αγώνας!

[Advendure]: Πείτε μας, παρακαλώ, μερικά λόγια για τα τεχνικά χαρακτηριστικά της διαδρομής. Υπάρχουν σημεία που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή; Είναι δρομικός αγώνας ή έχει απότομες ανηφόρες και κατηφόρες που θα επιβραδύνουν σημαντικά το ρυθμό των αθλητών; Είναι, μήπως, το τερέν πετρώδες και τεχνικό σε βαθμό που θα προβληματίσει τους “πρωτάρηδες”; 

[Graig Thornley]:Είναι σίγουρα μια διαδρομή που μπορείς να τρέξεις, με συνολική αρνητική υψομετρική 5.000 ποδιών. Η εκκίνηση δίνεται στα 6.200 πόδια και ανεβαίνει στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής, στα 8.700 πόδια, στα πρώτα τέσσερα μίλια από την κοιλάδα Squaw. Τα πρώτα 30 περίπου μίλια είναι λίγο βραχώδη και τεχνικά, καθώς διέρχονται από υψηλά ορεινά περάσματα. Ωστόσο, αυτό το κομμάτι είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να θαυμάσει κανείς την αληθινή, αμερικανική, άγρια φύση. Το μεσαίο τμήμα της διαδρομής εισέρχεται και εξέρχεται μέσα από διάφορα φαράγγια, καθώς η πορεία οδηγεί στο Middle Fork, σημείο απορροής των υδάτων του Αμερικάνου Ποταμού, κοντά σε πολλές, παλιές, ιστορικές και εγκαταλελειμμένες πόλεις εξόρυξης χρυσού. Οι δρομείς, διερχόμενοι μέσα από τα φαράγγια, θα έχουν να αντιμετωπίσουν συνεχείς εναλλαγές κλίσεων αλλά και την καλοκαιρινή ζέστη της εποχής. Μετά το 62^ο μίλι (Foresthill), η πορεία είναι σχετικά καλή, καθώς το μονοπάτι εισέρχεται στους πρόποδες, καταλήγοντας, τελικά, στο Auburn, σε υψόμετρο 1.200 ποδιών.

[Advendure]: Ο Western States Endurance Run αποτελεί σημαντικό κομμάτι στο καλεντάρι του Ultra Trail World Tour. Θα μπορούσατε να περιγράψετε τα πλεονεκτήματα αυτής της σχέσης; Αξίζει για άλλους διοργανωτές αγώνων να προσπαθήσουν να συμπεριληφθεί ο αγώνας τους στο UTWT;

[Graig Thornley]: Γίναμε μέρος του UTWT στις αρχές του 2013. Η συμμετοχή μας βοηθά έξι διεθνείς αθλητές να έρχονται στην Καλιφόρνια και να τρέχουν στον WSER κάθε χρόνο. Ενώ είναι δύσκολο να προσδιοριστούν τα οφέλη, η έκθεσή μας στον υπόλοιπο κόσμο και η ικανότητα να δουλεύουμε με άλλους διευθυντές αγώνων σε ολόκληρο τον πλανήτη, αποδείχτηκε καλή για την πορεία του WSER, κατά τη γνώμη μου. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 22 αγώνες στo καλεντάρι και είμαστε σε ένα σημείο όπου η προσθήκη περισσότερων αγώνων μπορεί να βλάψει την εμπορικότητα μα και την ιδιαιτερότητα της συμμετοχής στο συγκεκριμένο θεσμό.

[Graig Thornley]: Το Advendure είναι περήφανος χορηγός επικοινωνίας του UltraTrail World Tour. Εσείς έχετε επισκεφτεί ποτέ την ιστοσελίδα του; Ποια είναι η γνώμη σας για τα άρθρα που μπορούν όλοι να διαβάσουν σχετικά με το ορεινό τρέξιμο και άλλες υπαίθριες δραστηριότητες στα βουνά;

[Graig Thornley]: Γνωρίζω την ιστοσελίδα σας αλλά, δυστυχώς, δε έχω αφιερώσει το χρόνο που θα ήθελα σ’ αυτήν. Υπάρχει ένας τρομερά τεράστιος όγκος πληροφοριών, γνώσεων και άρθρων εκεί έξω που πραγματικά είναι αρκετά δύσκολο για μένα να βρω χρόνο να διαβάσω όλα αυτά που έχουν ενδιαφέρον!

[Advendure]: Πρόσφατα προσθέσατε στη λίστα με τους αγώνες – κριτήρια για τη συμμετοχή στον WSER έναν Ελληνικό αγώνα Ultra-Trail. Ο Salewa Olympus Mythical Trail είναι ένας πολύ σκληρός αγώνας και εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε αυτό από πρώτο χέρι. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι ο λόγος που σας έκανε να επιλέξετε τον συγκεκριμένο μέσα από μια πληθώρα άλλων αγώνων Ultra-Trail. Μπορείτε, λοιπόν, να μας πείτε περισσότερα;

[Graig Thornley]: Προσωπικά, δεν πήρα μέρος στο συμβούλιο που έγινε για την επιλογή του συγκεκριμένου αγώνα ως κριτήριο συμμετοχής οπότε δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να σχολιάσω. Γενικότερα, προσπαθούμε να συμπεριλάβουμε αγώνες με γνώμονα τη γεωγραφική ποικιλομορφία ώστε αθλητές από κάθε γωνιά του πλανήτη να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αίτηση για συμμετοχή στον WSER.

[Advendure]: Είναι αρκετά συχνό φαινόμενο, στους αγώνες που διοργανώνονται στην Ευρώπη, η παράλληλη διεξαγωγή άλλων αγώνων, μικρότερων αποστάσεων του κύριου αγώνα, την ίδια ημερομηνία. Για άλλη μια φορά θα χρησιμοποιήσω τον UTMB® ως παράδειγμα αυτού που θέλω να πω. Αντιθέτως, εσείς εστιάζετε αποκλειστικά και μόνο στον αγώνα των 100 μιλίων. Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα για την απόφασή σας αυτή.

[Graig Thornley]: Δεν υπάρχουν πολλά να πω για το συγκεκριμένο θέμα καθώς δεν έχουμε σχέδια τώρα μα και μακροπρόθεσμα για να πράξουμε κάτι ανάλογο.

[Advendure]: Ο Western States Endurance Race πάντα προσέλκυε τους καλύτερους αθλητές του κόσμου! Θα μπορούσατε να αναφέρετε μερικούς από αυτούς που θα βάλουν φέτος τα δυνατά τους για να κερδίσουν; Γνωρίζουμε, ήδη, για τη συμμετοχή του περσινού νικητή του UTMB, Francois D’Haene. Ίσως, επιθυμείτε να κάνετε ο ίδιος μια πρόβλεψη για το βάθρο!

[Graig Thornley]: Πρώτα, ας μιλήσουμε για την κατηγορία των γυναικών η οποία, αναμφισβήτητα, έχει τις δυνατότερες από κάθε άλλη χρονιά συμμετοχές! Έχουμε τρεις πρωταθλήτριες από το παρελθόν, τη Stephanie Howe Violett, την Kaci LIckteig και την Pam Smith. Δυστυχώς, η Cat Bradley δε θα παρευρίσκεται για να υπερασπιστεί τον τίτλο της καθώς αποχώρησε πρόσφατα από τον αγώνα. Επιπλέον, έχουμε τις Camille Heron και Courtney Dauwalter που είναι ικανές να κερδίσουν παρόλο που δεν έχουν κάποιο τερματισμό στον WSER. Στη συνέχεια, υπάρχουν και οι διεθνείς δρομείς του UTWT οι οποίες θα μπορούσαν να παλέψουν για τη νίκη, η Lucy Bartholomew από την Αυστραλία, η Cecilia Flori από τη Νέα Ζηλανδία και η Emilie Lecomte από τη Γαλλία. Μια νικήτρια του Golden Ticket που θα μπορούσε να είναι φαβορί για τη νίκη είναι η Ailsa MacDonald από τον Καναδά. Ολοκληρώνοντας, πρέπει να αναφέρω επίσης, κάποιες κορυφαίες δρομείς με πολύ καλούς τερματισμούς στο WSER όπως οι Kaytlyn Gerbi, Fiona Hayvice, Nicole Kalogeropoulos και Aliza Lapierre.

Η κατηγορία των ανδρών παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον! Ο Jim Walmsley είναι πιθανό να τραβήξει όλη την προσοχή προαγωνιστικά, καθώς προσπαθεί να σπάσει το ρεκόρ διαδρομής για τρίτη φορά. Ο Francois D'haene, αναμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους ορεινούς δρομείς για φέτος, επιστρέφει για τρίτη φορά (το 2015 τερμάτισε σε 18:12 και το 2016 στραμπούληξε τον αστράγαλο του την εβδομάδα πριν τον αγώνα και δεν ξεκίνησε). Ο Jaren Hazen (3ος το 2015) και ο Didrik Hermansen (2ος το 2016), ο Mark Hammond (3ος το 2017) έχουν και αυτοί τρέξει αρκετά γρήγορα στο παρελθόν. Εκτός από τον Jim και τον Jared, οι υπόλοιποι Coconino Cowboys από τη Flagstaff είναι βέβαιο ότι θα πρωταγωνιστήσουν και αυτοί είναι οι Tim Frericks, Eric Senseman και Cody Reed. Ο Jeff Browning έχει αρκετούς καλούς τερματισμούς και επιστρέφει μετά την τρίτη θέση το 2017. Σίγουρα, πρέπει να συμπεριλάβω στους “γρήγορους” τον Zach Bitter, ο οποίος έχει χρόνο τερματισμού για τα 100 μίλια (δίχως υψομετρικές) 11 ώρες και 40 λεπτά και τώρα ζει στο Phoenix, τον Mario Mendoza από το Bend του Όρεγκον, νικητή ενός χρυσού εισιτηρίου για τον αγώνα και τον Florian Neuschwander από τη Γερμανία.

Επίσης, ο Karl Meltzer θα μπορούσε να σπάσει το ρεκόρ της μεγαλύτερης ηλικιακής κατηγορίας στο WSER! Το υπάρχον ρεκόρ καταγράφηκε το 1988 και ανήκει στον Doug Latimer με χρόνο τερματισμού τις 18 ώρες και 43 λεπτά για την ηλικιακή κατηγορία των +50 χρονών. Και έπειτα υπάρχουν πέντε αθλητές που ξεπερνούν την ηλικία των 70 χρόνων και θα παλέψουν για να είναι οι γηραιότεροι που θα τερματίσουν ποτέ τον αγώνα!

Εν ολίγοις, θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του φετινού WSER.

[Advendure]: Κατά τη διάρκεια του WSER, οι περισσότεροι δρομείς χρησιμοποιούν τη βοήθεια ενός pacer, όπου αυτό επιτρέπεται, αλλά εδώ στην Ελλάδα αυτό δεν επιτρέπεται σε κανέναν αγώνα ultra. Γιατί πιστεύετε πως είναι τόσο σημαντικός ο ρόλος του pacer; Θα πρέπει όσοι συμμετάσχουν για πρώτη φορά στον αγώνα σας να ζητήσουν τη βοήθεια ενός pacer;

[Graig Thornley]: Η χρήση του pacer ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια του WSER, τη δεκαετία του εβδομήντα, ως προαιρετικό μέτρο ασφάλειας και ως ένας τρόπος να προσελκύσουμε περισσότερο κόσμο σε αυτήν την εκδήλωση. Δεδομένου ότι περιοριζόμαστε στις 369 συμμετοχές κάθε χρονιά, μπορεί να υπάρξουν μεγάλες χρονικές διαφορές μεταξύ των δρομέων. Με αυτόν τον τρόπο η ανησυχία που υπάρχει για την ασφάλεια των αθλητών ελαττώνεται. Άσε που το να μοιράζεσαι όλη την εμπειρία του WSER με κάποιον άλλον είναι αυτό που δημιουργεί τις ομορφότερες αναμνήσεις! Αν δεν είστε απόλυτα εξοικειωμένοι με το συναίσθημα να τρέχετε μόνοι, ναι, θα συνιστούσα να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου pacer. Είναι διασκεδαστικό και για αυτούς! Όπως είπε κάποτε ο αδελφός μου, "είναι σαν να πηγαίνεις στον γιατρό και να σου κάνει μια γερή δόση ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!!! με ένεση στα οπίσθια. Το να είσαι με κάποιον και να αισθάνεσαι την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλει για να φτάσει στη γραμμή του τερματισμού είναι ένα δώρο.

[Advendure]: Η τελευταία ερώτησή μου είναι αρκετά κοινή μα πρέπει να την κάνω για λογαριασμό όλων όσων διαβάζουν αυτήν τη συνέντευξη αλλά και για μένα τον ίδιο! Τι συμβουλή θα δίνατε ώστε να τερματίσουμε στο Auburn χαρούμενοι και χαμογελαστοί;

[Graig Thornley]: Διαχειριστείτε σωστά τη ζέστη. Κρατήστε τον εαυτό σας όσο πιο δροσερό γίνεται. Παρότι μας έχουν κατηγορήσει πως χρησιμοποιούμε πολλούς σταθμούς τροφοδοσίας, οι 21 σταθμοί που υπάρχουν είναι εφοδιασμένοι με 20.000 λίβρες πάγου με μοναδικό σκοπό να βοηθούν τους δρομείς να παραμένουν δροσεροί σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Επωφεληθείτε, λοιπόν, από αυτό. Η άλλη, μεγάλη πρόκληση είναι οι κατηφόρες του αγώνα που θα πρέπει να φροντίσετε να μην “κάψετε” νωρίς τους τετρακέφαλούς σας. Το έδαφος δεν έχει τεχνικές δυσκολίες μετά το Foresthill (62^ο  μίλι), αλλά πρέπει να έχετε ξεκούραστα πόδια για να συνεχίσετε δυνατά. Οπότε, κάντε υπομονή και μην πιέσετε τον ρυθμό σας στις κατηφόρες, στο πρώτο μισό της διαδρομής!

[Advendure]: Είναι ολοφάνερο πως όποιος μπορέσει να ανταλλάξει 10.000 χιλιόμετρα για 100 μίλια είναι αρκετά κ@λόφαρδος! Κ. Graig Thornley σας ευχαριστούμε θερμά και ελπίζουμε να σας δούμε κάποια στιγμή στη χώρα μας!

Θεοχάρης Λεζπουρίδης