Mozart 100: Λίμνες, δάση και βουνίσια μονοπάτια στο Σάλτσμπουργκ!

By 22 Ιουν 2017

«Όταν τελειώσει δεν θα θες να κάνεις ούτε μέτρο παραπάνω». Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια το Jozef Mayerhofer όταν τον είχα ρωτήσει για την δυσκολία της διαδρομής η οποία στα χαρτιά φαινόταν παιχνιδάκι. Και λίγο πριν τελειώσει η περίφημη ανάβαση με τα εκατοντάδες σκαλιά στον λόφο Kapuzinerberg που δεσπόζει πάνω από την πανέμορφη πόλη σκεφτόμουν ακριβώς αυτό. «Ούτε μέτρο παραπάνω». Λίγα δευτερόλεπτα μετά η τελευταία δύσκολη ανάβαση είχε μόλις τελειώσει. Η μέρα ήταν κοντά στο τελείωμά της. Ο ήλιος έπαιζε με τα σύννεφα χαρίζοντας απίστευτα χρώματα πάνω από το Salzburg. Σταμάτησα να πάρω μία ανάσα και να απολαύσω την μαγευτική θέα της γενέτειρας του Μότσαρτ. Εκείνη την ώρα σκέφθηκα πόσο λάθος έκανε ο Jozef. Ο αγώνας εκείνη την ώρα πέρασε ολόκληρος μπροστά από τα μάτια μου και το μόνο που ήθελα ήταν να τον ξαναζήσω ξανά και ξανά.

Το Salzburg

Το Salzburg ίσως να μην χρειάζεται πολλές συστάσεις. Χαρίζει απλόχερα την ομορφιά και την γραφικότητά του στον επισκέπτη και δεν χρειάζεται πολύ ώρα περιδιάβασης στα γραφικά σοκάκια του για να καταλάβεις την αύρα κουλτούρας και ιστορικότητας που αποπνέει. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το ιστορικό κέντρο της περιλαμβάνεται στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Πρόκειται για ένα υπαίθριο μουσείο μπαρόκ αισθητικής με πολλά αξιοθέατα για όλες τις προτιμήσεις. Καθεδρικοί ναοί, εντυπωσιακά παλάτια, γραφικοί δρόμοι με καφέ και μπυραρίες, επιβλητικά κτίρια, μουσεία είναι λίγα μόνο από αυτά που μπορεί να δει κάποιος στη πόλη. Άλλωστε η «Μελωδία της Ευτυχίας», το Οσκαρικό μιούζικαλ δεν γυρίστηκε τυχαία εκεί. Οι βόλτες στον Salzach, το ποτάμι που κόβει στα δύο το Salzburg θα σας χαλαρώσουν. Οι περίπατοι στους δύο λόφους που δεσπόζουν πάνω από την πόλη, το Festungsberg στην κορυφή του οποίου είναι χτισμένο το εντυπωσιακό κάστρο του Hohensalzburg και το Kapuzinerberg με τα εκατοντάδες σκαλιά του θα σας αποζημιώσουν για την απόφασή σας να ταξιδέψετε μέχρι τον 2ο πιο τουριστικό προορισμό της Αυστρίας μετά την Βιέννη.

 

Το Σάλτσμπουργκ και ο ποταμός Salzach

 

Είναι ίσως λίγοι οι προορισμοί στον κόσμο που σου δίνουν την δυνατότητα να επισκεφθείς ένα μέρος με πολύ μεγάλη ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά το οποίο να σου δίνει την δυνατότητα συμμετάσχεις σε έναν αγώνα βουνού παγκόσμιου πια βεληνεκούς. Και αυτό γιατί σε λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα μεσαιωνικά σοκάκια, βρίσκεσαι μέσα σε μια παρθένα φύση με εντυπωσιακές λίμνες, πυκνά δάση, γραφικά χωριά, αλλά επίσης και βουνίσια μονοπάτια που οδηγούν σε αλπικά λιβάδια και κορυφές που χαρίζουν απίστευτη θέα όπου φτάνει το μάτι. Άλλωστε το Salzburg αποτελεί και την πύλη των Άλπεων…

 

Το εντυπωσιακό κάστρο του Hohensalzburg χτισμένο στην κορυφή του Festungsberg δεσπόζει πάνω από την πόλη


Πριν τον αγώνα

Την Πέμπτη πριν τον αγώνα όλα ήταν ήδη στη θέση τους. Ο πολύ εργονομικός χώρος εκκίνησης τερματισμού ήταν έτοιμος να υποδεχθεί τους περισσότερους από 1.000 δρομείς που θα έτρεχαν την μεθεπόμενη μέρα σε μία από τις επτά αγωνιστικές διαδρομές του αγώνα.

 

Άψογα οργανωμένος ο χώρος εκκίνησης - τερματισμών στην Residenzplatz

 

Το απόγευμα ο Jozef Mayerhofer, η Claudia Kolussi και ο Sepp Gruber ως σωστοί οικοδεσπότες υποδέχθηκαν τους καλεσμένους αθλητές, τοπικούς παράγοντες και χορηγούς σε ένα από τα πιο ιστορικά εστιατόρια – μπυραρίες του Salzburg, το Stieglkeller όπου και παράγεται η περίφημη μπύρα Stiegl από τα μέσα του 15ου αιώνα. Σε ένα δείπνο από όπου μπορούσαμε να θαυμάσουμε τοπικές σπεσιαλιτέ αλλά και εντυπωσιακή θέα της πόλης, η οργανωτική ομάδα παρουσίασε τους καλεσμένους αθλητές οι οποίοι την μεθεπόμενη μέρα θα τιμούσαν τον αγώνα με τη συμμετοχή τους.

 

Το δείπνο καλωσορίσματος και παρουσίασης των καλεσμένων αθλητών

 

Την Παρασκευή η μέρα κύλησε ήρεμα με βόλτες χαλάρωσης στην πόλη όπως ήρεμα κύλησε και η διαδικασία παραλαβής των racebags από ένα πολυκατάστημα το οποίο στεγάζεται σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο στα περίχωρα του Salzburg.

 

Η παραλαβή των racebags στο εμπορικό κέντρο Europa Park στο πολυκατάστημα Hervis

 

Το απόγευμα ακριβώς στις έξι, ο Jozef Mayerhofer και ο Sepp Grubber έδωσαν ρεσιτάλ σε μία άκρως επαγγελματική και πλήρης τεχνική ενημέρωση, τόσο στην Γερμανική όσο και στην Αγγλική γλώσσα μην αφήνοντας περιθώρια για πολλές ερωτήσεις αφού είχαν καλύψει τα περισσότερα θέματα με τον καλύτερο τρόπο. Η ώρα περνούσε όμως και εμείς έπρεπε να γυρίσουμε για ξεκούραση γιατί η εκκίνηση του μεγάλου αγώνα ήταν προγραμματισμένη την επόμενη μέρα το πρωί στις 5:00 ακριβώς.

 

Η τεχνική ενημέρωση

 

Ο αγώνας

Φτάνοντας με τα πρώτο φως της αυγής στην πλατεία η ατμόσφαιρα ήταν ήδη ηλεκτρισμένη. Μπροστά μου με περίμενε μία όμορφη μέρα σε μέρη άγνωστα και αυτό ήταν κάτι που σίγουρα με έκανε να νιώθω ακόμη μεγαλύτερη ανυπομονησία. Κάθε αγώνας, όσο μεγάλος ή μικρός είναι, όσο δύσκολος ή εύκολος, δημιουργεί αυτό το ευχάριστο τσίμπημα στο στομάχι. Το ίδιο τσίμπημα αισθάνθηκα και εκείνο το υπέροχο πρωινό που περιτριγυριζόμουν από ανθρώπους τόσο άγνωστους αλλά και τόσο συντροφικά ίδιους με εμένα αφού μας ένωνε το ίδιο συναίσθημα, το ίδιο πάθος.

 

Λίγα λεπτά πριν την εκκίνηση ... | Photo (c): sportograf.com

 

Μπαίνοντας στον χώρο της εκκίνησης και αφού ελέγχθηκε ο υποχρεωτικός εξοπλισμός ένας απίστευτος Mayerhofer χαιρετούσε όλους μας, έναν προς έναν με μια χειραψία και μια ευχή για καλό αγώνα! Σαν καλοκουρδισμένο ρολόι στις 5:00 το πρωί, ο Jozef από το μικρόφωνο έδωσε το σύνθημα και ξεκινήσαμε 300 περίπου άνθρωποι την όμορφη περιπέτειά μας στα βουνά του Salzburg. Για την ακρίβεια τα βουνά μας περίμεναν λίγο αργότερα, αφού πρώτα έπρεπε να διασχίσουμε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης και αφού τον διασχίσουμε να τρέξουμε δίπλα στον υπέροχο ποταμό Salzach.

 

Το πέρασμα πάνω από τον Salzach στο 4ο χιλιόμετρο του αγώνα

 

Από το 6ο χιλιόμετρο και μετά το ζέσταμα είχε πια τελειώσει και είχε έρθει η ώρα να φύγουμε από τον πολιτισμό. Η εύκολη αλλά και εντυπωσιακή διάσχιση του φαραγγιού Glasenbachklamm, με τα νερά να τρέχουν παντού και τους καταρράκτες να δημιουργούν μία υπέροχη μουσική που στα αυτιά μας εκείνη την ώρα ηχούσε σαν μία μελωδία του Μότσαρτ, μας έδωσε μία μικρή μόνο ματιά από την ομορφιά που είχαμε να αντικρίσουμε μπροστά μας στα επόμενα 95 χιλιόμετρα που απέμεναν. Εύκολη ανάβαση σε φαρδύ μονοπάτι με μικρές κλίσεις, σκέτη τρεξιματική απόλαυση!

 

 

Μετά την απαραίτητη τροφοδοσία στο 11o χιλιόμετρο, στον πρώτο από τους οκτώ σταθμούς ανεφοδιασμού που είχε ο αγώνας φύγαμε με ακόμη περισσότερη όρεξη. Καρπούζι, πορτοκάλι, μπανάνες, ψωμί με αλοιφές διάφορων γεύσεων, αλμυρά σνακ, τζελ, μπάρες, Red Bull Cola, ισοτονικό, σταφίδες, σούπες με noodles ήταν όλα στη διάθεσή μας για να ανανεώσουμε την ενέργειά μας. Η συνέχεια ήταν εξίσου εντυπωσιακή.

 

To Suunto Spartan Ultra δεν έλεγε ψέματα, θέλαμε ακόμη 4.400μ υψομετρικής!

 

Μετά από μερικά μικρά ανεβοκατεβάσματα σε εύκολους χωματόδρομους, μπήκαμε σε ένα εντυπωσιακό μονοπάτι το οποίο οδηγούσε σε ένα από τα ομορφότερα σημεία του αγώνα και highlight της περιοχής. Ο καταρράκτης Plotz μέσα σε ένα περιβάλλον μοναδικής φυσικής ομορφιάς δίπλα σε έναν εντυπωσιακό νερόμυλο συνέθετε την δική μας «Μελωδία της Ευτυχίας», πολύ καλύτερη από την μελωδία της πολυβραβευμένης ταινίας.

 

Ο καταρράκτης Plotz | Photo (c): sportograf.com

 

Στο 22ο χιλιόμετρο, σε ένα από τα πολύ όμορφα γραφικά αλπικά χωριουδάκια που συναντήσαμε στην διαδρομή μας, στο Hof, ο επόμενος σταθμός ανεφοδιασμού μας περίμενε υπομονετικά. Σε εκείνο το σημείο ήταν και το σημείο επιστροφής των δρομέων του μαραθώνιου αγώνα των 42 χιλιομέτρων. Θα επέστρεφαν για πέντε χιλιόμετρα από την ίδια διαδρομή όπου μετά χώριζε για όλους τους αγώνες όπου και θα επέστρεφαν στο Salzburg. Εμάς όμως μας χώριζαν αρκετές ώρες μέχρι εκείνο το σημείο άρα το μυαλό δεν έπρεπε να κοιτάει τόσο μπροστά. Κάθε αγώνας υπεραπόστασης χωρίζεται σε μικρά κομμάτια και ένας αγώνας 100 και πλέον χιλιομέτρων στο βουνό δεν αποτελεί εξαίρεση.

 

Ο σταθμός ανεφοδιασμού στο Hof

 

Τα επόμενα χιλιόμετρα και αυτά χωρίς μεγάλες υψομετρικές διακυμάνσεις αλλά με συνεχείς ανηφόρες και κατηφόρες μικρής διάρκειας, κάποιες μάλιστα μεγάλων κλίσεων, ρουφούσαν ενέργεια θερμίδα θερμίδα κάθε λεπτό που περνούσε. Το δύσκολο κομμάτι του αγώνα ήξερα ότι ξεκινούσε από το 35ο χιλιόμετρο οπότε έπρεπε να πρυτανεύσει η λογική της αυτοσυγκράτησης για να μην βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Από το 25ο περίπου χιλιόμετρο ήταν ορατό ένα από τα μεγαλύτερα highlight του αγώνα, η πανέμορφη λίμνη Fuschlsee, μία από τις μεγαλύτερες ατραξιόν της περιοχής.

 

Η λίμνη Fuchlsee από μακριά

 

Λίγα ακόμη λεπτά μας χώριζαν από το πολύ απολαυστικό τρέξιμο δίπλα ακριβώς στην όχθη της γαλήνιας λίμνης η οποία μας καλούσε σαν σειρήνα να δροσίσουμε τα πόδια μας. Το μόνο που κατάφερε όμως η Fuschlsee ήταν σταματήσουμε αρκετές για να τραβήξουμε κάποιες φωτογραφίες οι οποίες δεν μπορούν να περιγράψουν την απόλυτη ομορφιά της. Για 2-3 χιλιόμετρα το τρέξιμο δίπλα στη λίμνη μας καλούσε να συνεχίσουμε για να κλείσουμε τον κύκλο γύρω της. Ήταν κάτι όμως που θα κάναμε έτσι κι αλλιώς μετά από 40 χιλιόμετρα οπότε … υπομονή!

 

Μία ήσυχη, μαγευτική γωνιά της λίμνης Fuchlsee

 

Στον κεντρικό σταθμό στο παραλίμνιο γραφικό χωριουδάκι Fuschl am See στο 32ο χιλιόμετρο μας περίμενε το drop bag. Τον ίδιο σταθμό θα βρίσκαμε και μετά την επιστροφή μας εδώ στο 75ο χιλιόμετρο οπότε και ήταν πολύ έξυπνη η επιλογή του ως κεντρικός σταθμός. Σε αυτό το σημείο ο Δημήτρης και οι δρομείς του Scenic Ultra των 62 χιλιομέτρων θα συνέχιζαν τον κύκλο της λίμνης και θα επέστρεφαν στο Salzburg. Εκεί επίσης όσοι δρομείς του μεγάλου αγώνα έφταναν αρκετά κοντά στο χρονικό όριο εγκυρότητας είχαν δικαίωμα να αλλάξουν αγώνα και να «μεταπηδήσουν» στον Scenic Ultra. Αναμφίβολα μία πρωτοτυπία που δείχνει το μέγεθος της ευελιξίας και επαγγελματισμού της διοργάνωσης! Είναι άλλωστε εντυπωσιακό το γεγονός ότι πάνω στην ίδια διαδρομή διεξήχθησαν ουσιαστικά επτά ξεχωριστοί αγώνες με 1.000 συμμετέχοντες χωρίς να δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα!

 

Ο κεντρικός σταθμός δίπλα στη λίμνη Fuchlsee

 

 

Λίγα μέτρα παρακάτω χώριζε η διαδρομή και μπαίναμε στο κομμάτι το οποίο προστέθηκε για πρώτη φορά φέτος, άρα ήταν κάτι που κανείς δρομέας δεν ήξερε και ήταν τιμή μας να είμαστε και εμείς σε αυτούς που πρώτη φορά θα το γνώριζαν. Είχαμε δει και μελετήσει από το προφίλ ότι οι τρεις δύσκολες αναβάσεις του αγώνα ήταν σε αυτά τα 43 χιλιόμετρα μέχρι να γυρίσουμε στο Fuschl am See. Κανένα προφίλ όμως και τίποτα στο χαρτί δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για έναν ξεχωριστό μαραθώνιο με 2.500 υψομετρική διαφορά με το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής σε αρκετά δυσκολότερο τερέν από αυτό που είχαμε δει στα πρώτα 32 χιλιόμετρα! Εκεί όμως ήταν συμπυκνωμένη και η άγρια ομορφιά του.

 

Ένα φαρδύ μονοπάτι με μεγάλες κλίσεις μας οδήγησε σε μια καλά κρυμμένη ομορφιά ανάμεσα στα βουνά. Ένας πίνακας ζωγραφικής στον οποίον κανείς δεν μπορούσε να μην σταματήσει για να θαυμάσει. Όλα περνούν σε 2η μοίρα και το μόνο που θες είναι να ευχαριστήσεις την καλή σου τύχη που μπορείς και είσαι γερός και δυνατός για να θαυμάζεις τέτοιους πίνακες που μόνο η φύση μπορεί και ζωγραφίζει. Η μικρή λιμνούλα Eibensee ξέρει να κρύβει καλά τα μυστικά της και εμείς απλά μάθαμε πολύ λίγα από αυτά.

 

Η λιμνούλα Eibensee ξέρει να κρύβει καλά τα μυστικά της

 

Εκεί ξεκινούσε το πιο όμορφο κομμάτι του αγώνα. Δύσκολη τεχνική κατάβαση σε λασπώδες τερέν που απαιτούσε αρκετή προσοχή μας έβαζε βαθιά μέσα στο δάσος, βαθιά μέσα στα βουνά. Τα ανεβοκατεβάσματα συνεχή και έντονα. Ο αγώνας είχε πάρει μια άγρια ομορφιά. Το ανέμελο τρέξιμο δίπλα στην ησυχία της λίμνης ήταν ήδη ένα μακρινό παρελθόν. Οι αισθήσεις σε εγρήγορση καθώς τα δέντρα είχαν απλώσει τα πλοκάμια τους στο έδαφος και οι ρίζες καραδοκούσαν για να κάνουν την ζημιά. Μετά από ένα μικρό διάλλειμα μας περίμενε άλλη μια ευχάριστη έκπληξη.

 

 

Η κατηφόρα έδωσε την θέση της στην ανηφόρα. Οι κλίσεις μεγάλωναν τόσο που η ανθρώπινη παρέμβαση ήταν πια απαραίτητη για ασφαλή ανάβαση. Τα σκαλιά μας ανέβαζαν ακόμη περισσότερο και μας οδηγούσαν σε έναν κάθετο βράχο. Μαγεία! Τα στενά περάσματα ανάμεσα στα βράχια αλλά και οι πέτρες που έπεφταν από πάνω μας έκαναν να περπατάμε προσεκτικά κολλημένοι στον βράχο. Το πιο όμορφο και απομονωμένο σημείο της διαδρομής του αγώνα χωρίς καμιά αμφιβολία!

 

Εντυπωσιακό το πέρασμα δίπλα στον βράχινο τοίχο

 

Βγαίνοντας για το Winkl, τον 4ο σταθμό στο 46ο χιλιόμετρο και την βάση της πιο δύσκολης ανηφόρας που είχαμε μπροστά μας, το χαμόγελο είχε φτάσει μέχρι τα αυτιά. Η ανάβαση των 4 χιλιομέτρων και 700 μέτρων υψομετρικής στο ίδιο μοτίβο. Ρίζες, κλαδιά, σκαλιά περισσότερα φυσικά και λιγότερα τεχνητά μας έβγαζαν αργά αργά μέχρι το υψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 1.300 μέτρα υψόμετρο στα όρια της αλπικής ζώνης. Στο βάθος βλέπαμε την κορυφή του βουνού Schafberg πνιγμένο στην ομίχλη και τον απειλητικό καιρό και έτρεχαν τα σάλια μας. Είχαμε μπροστά μας όμως άλλα 55 χιλιόμετρα και σε εκείνο το σημείο δεν θα λέγαμε όχι για ένα ευχάριστο τρεξιματικό διάλλειμα. Θα χρειαζόταν να περιμένουμε όμως πολύ ακόμη για αυτό το διάλλειμα οπότε απολαύσαμε την θέα της ακόμη πιο όμορφης λίμνης Wolfgangsee και των γύρω βουνών.

 

Στην κορυφή της πιο μεγάλης ανάβασης του αγώνα. Στο βάθος η κορυφή του Schafberg πνιγμένη στα σύννεφα

 

Προς το παρόν μπροστά μας ήταν η κατάβαση σε αντίστοιχου ύφους τερέν και μετά οι συνεχείς ανηφόρες κατηφόρες που τελικά αυτές ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία του αγώνα. Οι μικρές προεξοχές στο υψομετρικό προφίλ παίρνουν άλλη διάσταση όταν τις ζεις από μέσα. Λίγο πριν φτάσουμε στο γραφικό χωριουδάκι St Gilgen στο 62ο χιλιόμετρο η διαδρομή παρότι κουραστική ήταν πανέμορφη.

 

 θέα στην λίμνη Wolfgangsee στα ανοίγματα της πυκνής βλάστησης

 

Δεν μπορούσαμε να μην σταματάμε κάθε λίγο για να θαυμάσουμε τα συνεχή ανοίγματα της βλάστησης που μας χάριζαν θέα στη λίμνη Wolfgangsee. Κατεβαίνοντας προς το St. Gilgen απολαύσαμε άλλα 2-3 χιλιόμετρα εύκολου τρεξίματος δίπλα στη λίμνη πριν μπούμε στο γραφικό τουριστικό χωριό.

 

Ευχάριστο τρέξιμο δίπλα στην Wolfgangsee λίγο πριν το St. Gilgen

 

Εκεί ο Sepp Grubbe, ο τεχνικός διευθυντής του αγώνα που βρισκόταν παντού, ανήσυχος για το αν όλα πάνε καλά στον αγώνα μας έδωσε τις ευχές για καλή συνέχεια. Άλλη μια δύσκολη ανάβαση μπροστά μας. Τα πόδια είχαν αρχίσει να κουράζονται αλλά το πνεύμα ήθελε κι άλλο ακόμα. Ευτυχώς λοιπόν είχαμε άλλα 40 χιλιόμετρα μπροστά μας!

 

Λίγο πιο εύκολο τεχνικά το μονοπάτι που μας ανέβαζε ξανά μέχρι τα 1.100 με κλίσεις όμως που απαιτούσαν γερά πόδια τα οποία στο κατέβασμα είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται. Τετρακέφαλοι και νύχια δεν ήθελαν πια μεγάλες κλίσεις. Στην κατάβαση προς το Fuschl am See, τον κεντρικό σταθμό του αγώνα που συναντήσαμε ξανά στο 75ο χιλιόμετρο ήταν και το μοναδικό χαμηλό σημείο του αγώνα μου.

 

Δέκα λεπτά ξεκούρασης και καλής τροφοδοσίας ήταν αρκετά για να πάρω πάλι δυνάμεις για την πιο εύκολη –ήλπιζα- συνέχεια. Φεύγοντας από εδώ ακολουθήσαμε το περιμετρικό μονοπάτι της λίμνης από την βόρεια πλευρά, αυτό που είχε κάνει ο Δημήτρης και οι δρομείς του Scenic Ultra λίγες ώρες νωρίτερα. Το ίδιο όμορφη και η διαδρομή εδώ αν και οι 11 ώρες σχεδόν αγώνα είχαν αρχίσει να κάνουν αισθητή την κούραση. Από το 80ο έως το 90ο χιλιόμετρο η διαδρομή ήταν ακριβώς η ίδια με την διαδρομή που είδαμε από το 16ο έως το 26ο χιλιόμετρο άρα ξέραμε τι περίπου να περιμένουμε. Κομμάτι της άλλωστε είναι από τα ωραιότερα του αγώνα μέσα στο πυκνό και φιλόξενο δάσος σε εύκολο τερέν.

 

85 τέλειωσαν! Άλλα 20 για το τέλος! Τέτοιες πινακίδες υπήρχαν τοποθετημένες ανα 5 χιλιόμετρα

 

Από το 90ο χιλιόμετρο και μέχρι τον τερματισμό θα μπαίναμε ξανά σε καινούρια μονοπάτια και αυτό μεγάλωσε το ενδιαφέρον και την προσμονή μας. Οι ρυθμοί είχαν πέσει και οι κουβέντες με τους συναδέλφους ντόπιους δρομείς είχαν γίνει συχνότερες. Η έκπληξή τους όταν μάθαιναν ότι ήμασταν από την Ελλάδα και ότι είχαμε έρθει αποκλειστικά για τον αγώνα μεγάλη. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν όταν μάθαιναν ότι η Ελλάδα, ναι, έχει και βουνά εκτός από νησιά, θάλασσα και ήλιο!

 

Παρότι η κούραση είχε κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της, η άψογη σηματοδότηση χωρίς υπερβολές με ανθρώπους δείκτες στα κρίσιμα σημεία και στις διασταυρώσεις δεν μας ανησύχησε ούτε σε ένα σημείο. Λιτή χωρίς υπερβολές, όπως πρέπει να είναι σε έναν αγώνα βουνού. Οι εκατοντάδες ταμπέλες με το χαρακτηριστικό βέλος μέσα στην διαδρομή ήταν έξυπνα φτιαγμένες και τοποθετούνταν πάντα δείχνοντας την κατάλληλη κατεύθυνση ή επιβεβαίωναν την σωστή πορεία.

 

Το χαρακτηριστικό βέλος που έδειχνε τη σωστή διαδρομή | Photo (c): sportograf.com

 

Η τελευταία δύσκολη ανηφόρα που έδειχνε το προφίλ ήταν μέχρι το 96ο χιλιόμετρο και τον τελευταίο σταθμό ανεφοδιασμού. Οι κλίσεις σε γονάτιζαν η προσμονή όμως της συνεχούς κατηφόρας μέχρι το 101ο ήταν πια μεγάλη. Εκεί όλοι περιμέναμε κάτι εύκολο όπως τα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής. Φευ! Δύσκολη τεχνικά η κατάβαση των 5 χιλιομέτρων μέσα σε κακοτράχαλο πολλές φορές τερέν με πέτρες, ρίζες, νεροφαγώματα να δεσπόζουν και να είναι έτοιμα να σε γκρεμοτσακίσουν. Ίσως η κούραση των 15 ωρών στα πόδια να μεγέθυνε την δυσκολία του, το μυαλό και το σώμα όμως ήθελε εκείνη την ώρα 5 ρολαριστά χιλιόμετρα.

 

Ρίζες, πολλές ρίζες!!

 

Η είσοδος στο Salzburg μετά από 100 και πλέον χιλιόμετρα ήταν λυτρωτική, είχαμε κρατήσει όμως κάπου δυνάμεις για την τελευταία ανάβαση του ενός χιλιομέτρου, 200 μέτρων υψομετρικής και 632 σκαλιών στον περίφημο λόφο Kapuzinerberg. Stairway to Heaven είχαν κάποτε τραγουδήσει οι Led Zeppelin και αυτό πρέπει να είχε στο μυαλό του όποιος επέλεξε σαδιστικά να βάλει αυτή την τελευταία ανηφόρα σαν κερασάκι σε μια ήδη ολόγλυκη και πεντανόστιμη τούρτα. «Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος» έχει πει ο Καζαντζάκης και για αυτόν ακριβώς τον λόγο μας αρέσει να τρέχουμε στα βουνά…

 

Staiway to Heaven ... Μερικά από τα 632 σκαλιά που οδηγούν στην κορυφή του Kapuzinerberg...

 

Η τύχη βοήθησε και αντίκρισα ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα πάνω από το Salzburg ενώ η πόλη κάτω ήταν ακόμη γεμάτη ζωντάνια σε ένα πολύβουο Σαββατόβραδο. Ο τερματισμός δεν ήταν απλά ένας τερματισμός αγώνα αλλά το επιστέγασμα μίας διαδρομής γεμάτης ανακαλύψεις νέων τόπων και ανθρώπων και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος.

 

Το ηλιοβασίλεμα από την κορυφή του Kapuzinerberg λίγο πριν τον τερματισμό...

 

Το Πάρτυ!

Στις 7:00 ακριβώς το απόγευμα του Σαββάτου και ενώ οι τερματισμοί του mozart100 συνεχίζονταν μέσα σε εορταστικό κλίμα, έλαβε χώρα μία από τις πιο ωραίες και κεφάτες τελετές απονομών που έχουμε ζήσει. Ο παρουσιαστής των νικητών έδινε τον σύνθημα, ο DJ τον ρυθμό της μουσικής και όλη η πλατεία μαζί με τους νικητές των αγώνων χόρευαν υπό τους ήχους πολύ δυνατής ροκ μουσικής! Ενθουσιασμός για μία διοργάνωση που έφτανε στο τέλος της αφήνοντάς μας τα καλύτερα συναισθήματα!

 

Οι νικητές


O ανταγωνισμός από top αθλητές της διεθνούς και ντόπιας σκηνής έδωσε μερικά πολύ καλά αποτελέσματα σε διαδρομές οι οποίες σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ήταν καινούριας χάραξης και είχαν ενταχθεί πρώτη φορά στον αγώνα. Μεγάλοι πρωταγωνιστές του Mozart 100 o οποίος και αποτελεί αγώνα του Ultra Trail World Tour o οποίος δίνει 5 πόντους ITRA για συμμετοχή στο Ultra Trail du Mont Blanc αλλά και κριτήριο συμμετοχής στον Western States 100, ήταν ο Ιταλός Alexander RABENSTEINER ο οποίος τερμάτισε στον αγώνα σε 10:26:55 και η Ιταλίδα Cecilia FLORI η οποία πέρασε το νήμα τερματισμού σε 12:03:35. Δείτε όλους τους νικητές των αγώνων


mozart 100 - 105 km - 4.700 hm

1. RABENSTEINER Alexander (Team Skinfit) - 10:26:55,0
2. JONES Harry (HOKA ONE ONE / Runivore) - 10:44:39,0
3. NÉMETH Csaba (Mammut) - 10:45:37,0

1. FLORI Cecilia (Altra) - 12:03:35,0
2. MORBELLI Simona (Salomon) - 12:05:17,0
3. CARTY Kath (FAIRLIGHT) - 12:08:48,0

 



Scenic Ultra - 62.6 km - 2.211 hm

1. SCHÖBER Matthäus (Trirun Linz) - 05:29:28,0
2. DE SOUSA DIOGO Leonardo (MADEIRA ULTRA RUNNERS/CAMadeira) - 05:30:56,0
3. BAUER Gerald (La Sportiva) - 05:33:24,0

1. LIMBERGER Veronika (Salewa/Dynafit/USI Wien) - 06:03:57,0
2. MÖSE Julia (München)- 07:41:47,0
3. SINI Patrizia (TGV) - 07:42:20,0

 

Scenic Marathon - 42 km - 1.647 hm

1. SIRINGO Vincent, Salomon Belgium, 03:46:02,0
1. NEUMANN Anja, De Bettin Sparkasse Salzkammergut, 04:44:40,0


Scenic Light - 30 km - 1.168 hm

1. REICH Bernhard, Salzburg, 02:45:53,0
1. BAUER Christina, La Sportiva Mountain Running Team, 03:00:43,0


City Trail - 12.5 km - 296 hm

1. LEITNER Marlin, Team BMK Jettenberg, 00:51:46,0
1. NÉMETH Luca, Miskolc, 01:05:56,0

mozart 100 Relay - 31 km - 32 km - 12.5 km - 29.5 km

1. Lauftreff Nussdorf 109:08:11,0


Scenic Ultra Relay - 10.2 km - 20.8 km - 11.5 km - 19.5 km

1. Teakwando Verein Oberndorf06:21:08,0

Δείτε εδώ λεπτομερώς όλα τα αποτελέσματα

 

View this photo set on Flickr  

Τάκης Τσογκαράκης

Η αγάπη του για το βουνό ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω με τις πρώτες αναβάσεις στην αγαπημένη του Πάρνηθα και μετέπειτα με την σχολή Ορειβασίας του ΕΟΣ Αχαρνών. Το 2007 έτρεξε τον πρώτο του αγώνα ορεινού τρεξίματος και από τότε ονειρεύεται "όλο και ψηλότερα, όλο και μακρύτερα". Ελπίζει να το κάνει για πολλά χρόνια ακόμα...

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ